Zeyneb (33 jaar) krijgt 4 weken supermarktbonnen
Een schuldhulpverlener vraagt hulp voor alleenstaande moeder Zeyneb, 33 jaar, met 4 kinderen. De vader van haar oudste twee kinderen is overleden en wordt begraven in zijn geboortegrond. Via de begrafenispolis is geregeld dat zijn twee kinderen en hun moeder de begrafenis kunnen bijwonen (vliegtickets en verblijfkosten). De reiskosten naar Schiphol kan mevrouw echter niet betalen. Zij komt met haar inkomen niet uit, maakt al gebruik van de Voedselbank en moet geregeld met haar kinderen naar dure medische consulten. De aanvraag voor de Toeslagenwet is ingediend, maar is nog enkele weken in procedure. Het SUN-noodhulpbureau verstrekt, na overlegging van de overlijdensakte, gedurende 4 weken cadeaubonnen van de supermarkt om het budget voor de achter gebleven gezinsleden te ontlasten en zo de extra reiskosten te compenseren. De bonnen kunnen worden benut voor de achterblijvende kinderen, die door een tante worden verzorgd tijdens de afwezigheid van Zeyneb.
De familie Sanchez krijgt tijdelijk leefgeld
Een medewerker schuldhulpverlening van de gemeente doet een aanvraag voor het echtpaar Sanchez (48 en 46 jaar) met 1 kind. De man heeft ook 4 kinderen uit een eerdere relatie. In de vakantie die voor de deur staat, bestaat het gezin daardoor opeens drie weken lang uit 7 personen omdat de 4 kinderen uit het vorige huwelijk hun vakantie bij vader zullen doorbrengen. Vanwege schulden en beslaglegging krijgt het gezin Sanchez sinds kort echter nog maar € 50 leefgeld per week van de gemeente. Het SUN-noodhulpbureau begrijpt dat dit te weinig is om 7 mensen van te kunnen voeden en kent € 300,- aan waardebonnen toe, te besteden bij de supermarkt zodat iedereen kan eten en een fijne vakantie met elkaar heeft.
Rutger (41 jaar) ontvangt leefgeld
Rutger (41 jaar) ontvangt leefgeld
Rutger is opgenomen in een psychiatrische kliniek. Zijn werkgever heeft hem op non-actief gezet en is gestopt met het doorbetalen van zijn loon vanwege zijn behandeling. Dit blijkt ten onrechte, zijn werkgever had hem eigenlijk ziek moeten melden. Om deze reden krijgt hij geen uitkering van het UWV. Het UWV stelt dat de werkgever risicodrager is. Rutger verblijft doordeweeks in de kliniek en is in de weekenden thuis. Omdat zijn werkgever inmiddels al vier maanden geen loon meer heeft betaald heeft Rutger op dit moment geen geld meer voor boodschappen. De verwachting van de door Rutger ingeschakelde advocaat is dat de werkgever binnenkort tot uitbetaling zal moeten overgaan. Het noodhulpbureau besluit om leefgeld toe te kennen zodat hij de komende weken in ieder geval boodschappen doen om van te leven.
Wim (38 jaar) krijgt een fiets met trapondersteuning
Wim is een alleenstaande man van 38 jaar met gezondheidsproblemen, hij leeft van een WWB- uitkering. Omdat er sprake is van een aanzienlijke schuldenlast is een schuldenregeling opgezet en een bewindvoerder aangesteld. Wim heeft als kind een ernstige ziekte gehad, waaraan hij schade aan benen, heup en rug heeft overgehouden. Daarom gaat hij enkele keren per week fietsend voor een dagbehandeling naar een revalidatiecentrum. Het fietsen kost hem echter steeds meer moeite. Volgens de therapeuten is lichaamsbeweging erg belangrijk voor zijn algehele conditie. Daarom zou een fiets met trapondersteuning de ideale oplossing zijn, medisch gezien zeer gewenst. Omdat zo’n fiets ruim €1.400,- kost, is de aanschaf door Wim zelf onmogelijk. In samenwerking met een ander fonds is besloten de aanvraag gezamenlijk toe te kennen, de kosten zijn daarbij gelijk verdeeld. De fiets is in verband met de schulden van Wim in bruikleen toegekend, dit houdt in dat bij een eventuele boedelverkoop de fiets terug gaat naar de eigenaar, namelijk het SUN-noodhulpbureau.
Stanislava (34 jaar) ontvangt nieuw matras voor de baby
De gemeente doet een aanvraag voor Stanislava: zij is hoogzwanger. De toekomstige ouders hebben nog geen volledige babyuitzet. Stanislava en haar man vertellen dat zij wel een bedje hebben, maar nog geen matras. Omdat het te lang zou duren om dit via de bijzondere bijstand geregeld te krijgen, heeft de medewerker een aanvraag gedaan bij het noodhulpbureau. Het noodhulpbureau financiert de benodigde babyspullen en het matrasje en krijgt deze kosten van de gemeente terug als het besluit tot bijzondere bijstand is genomen.
Quincy (3 jaar) kan naar de Peuterspeelzaal
Een jong gezin met twee kinderen, een peuter van 3 jaar oud en een baby van 6 maanden, leeft van de uitkering van de vader. Het zoontje Quincy van 3 jaar heeft een achterstand op het gebied van taal- en sociale ontwikkeling. Zijn ouders en ook de hulpverleners zouden Quincy graag naar een Peuterspeelzaal laten gaan. Hier zou hij zich beter kunnen ontwikkelen voordat hij naar de basisschool gaat. De eigen bijdrage van € 23,60 per maand is gezien de schulden en het beperkte leefgeld voor de ouders echter teveel om op te brengen waardoor ze hem niet aan kunnen melden. Over 8 maanden wordt Quincy 4 jaar. De hulpverlener dient namens het gezin een aanvraag in met het verzoek de eigen bijdrage voor de komende 8 maanden te voldoen, het SUN-noodhulpbureau kent de aanvraag toe. Met deze gift kan Quincy zijn achterstanden inhalen voor hij aan groep 1 van de basisschool begint en beter meedoen in de groep.